Fethiye’den
başlayıp, Antalya’ya kadar uzanan tarihin, tabiatın ve turkuaz suların
bileşimini sunan Likya Yolu, gizemli ve ilgi çekici olmaya devam ediyor.
Saçlarınızdan kekik ve deniz kokusunun eksik olmadığı bu 540 kilometrelik
yürüyüş rotası, zamanın tanığı antik kentleri, usul usul kıyıyı döven
dalgalarıyla dudaklarda biraz tuz, kalpte her dem taze bir his bırakıyor. Fethiye’den
başlayarak Antalya’nın batısına kadar uzanan Teke Yarımadası’nda kurulan Likya,
efsanelerle gerçeği buluşturan geçmişi, denizle ve dağlarla kuşatılmış
coğrafyasıyla binlerce yıl sonra bile gizemli ve büyüleyici. Likya’nın ışığının
rehberliğinde, tarihin ve denizin izini sürüyoruz.
Vazgeçilmez
Akdenizli: Ölüdeniz
Dünyanın
en iyi plajı listelerinde her zaman kendine yer bulan Ölüdeniz, hiç şüphesiz
ışık ülkesi Likya’nın en şöhretli lokasyonlarından biri. Fethiye, eski bir
Likya kenti olan Telmesos’un günümüzdeki mirasçısı konumunda. Likya ile Karya
kentlerinin sınır bölgesinde kurulan Telmesos, çağlar önce Apollon’a adanmış
kehanet merkezi ve önemli bir kültür kentiydi. Antik Telmesos’un bu zenginliği
bugün hala Fethiye’nin içinde adım adım keşfedilebiliyor. Yakın zamanda restore
edilen antik tiyatro, güneşli sokaklarda aniden karşımızda beliren lahitler,
kaya mezarları ve bu zenginliği yansıtan müzesiyle bölge Likya’nın soluğu hep
hissediliyor. Arkeolojik verilere göre burası kurulduğu zamandan bu yana
yerleşimin kesintisiz sürdüğü bir kent.
Ölüdeniz,
denizden tekneyle ulaştığınızda tarifsiz bir turkuaz renk ve sükunetiyle huzur
veren lagünüyle göz kamaştırıcı bir koyda yer alıyor. Karadan Ölüdeniz’in
yoluna düşünce zeytin ağaçlarının çamlara dönüştüğünü ve kıvrılarak inilen
yolun sonunda efsunlu bir mavilikle karşılaşılıyor. Ölüdeniz’in efsunu denizin
hareketsizliğinden, çamlarla çevrili turkuaz denizinden kaynaklanıyor. Bölge
Belcekız Koyu olarak da anılıyor.
Lagünüyle
tılsımlı bir kıpırtısızlık sunan Ölüdeniz’i adrenalin tutkunları için cezbedici
kılansa hemen yanı başındaki Babadağ’dan yapılan yamaç paraşütü. Toroslar’ın
batıdaki uzantısı olan Babadağ, gerçekten adı gibi heybetli ve endemik türleri
de içinde barındıran zengin bir bitki örtüsüne sahip. 1965 rakımıyla
Babadağ’dan yamaç paraşütü yapmaya cesaret ederseniz ,yalnızca Ölüdeniz’i değil,
neredeyse Fethiye’nin tamamını kuşbakışı görme şansına sahip olmak mümkün. Yıl
boyu hakim rüzgarıyla bölge uçuş eğitimi ve uçuş için elverişli.
Kayaköy’ün Yanı Başında :Gemile
Koyu
Ölüdeniz
Kayaköy parkuru, Likya Yolu’nun alternatif yürüyüş güzergahları arasında.
Kayaköy yakın geçmişten izler taşıyan, mübadele zamanı terk edilmiş bir Rum
köyü. Solmuş yaşamların anılarını saklayan terk edilmiş evler, okullar,
kiliselerle, zaman çizgisinde unutulmuş izlenimi veren Kayaköy’ün birkaç km
ötesinde Gemile Koyu bulunuyor. Kayaköy’ün sessizliği içinden doğal yaşamın
sesine ve zeytin ağaçlarının hışırtısına ayak uydurup ilerleyerek denizle
doğanın birleşiminde Gemile’nin mavi sularına ulaşılabilir. Yeşil tepelerle
çevrilmiş bu küçük kumsalın tam karşısında koyla aynı adı taşıyan Gemile adası
bulunur. Ortaçağ’da Symbola adıyla tanınan ada, M.S. 5. Yüzyıldan itibaren
Hristiyan keşişlerin yerleşmesiyle kilise ve manastır gibi yapılarla dolar.
Zaman içinde gemicilerin uğrak yeri olan ada, kutsal niteliğiyle bir haç rotası
haline gelir. Gemile Adası günümüzde, mavi sularda yolculuk yapmaktan keyif
alan tekne tutkunlarının uğrak noktası.
Erişilmez Güzellik: Kabak
Koyu
Likya
Yolu’nun denizi ve doğayı buluşturan bir diğer yeryüzü cenneti Faralya. Likya
ve Roma kalıntıları, kızılçamların yeşil bir deniz oluşturduğu bitki örtüsüyle
el değmemiş bir vaha görünümünde. Adaçayı ve balının lezzetiyle doğal dokusunun
hakkını damaklara taşıyan bir yer aynı zamanda. Faralya’yı denizle buluşturan
Kabak Koyu, karadan ulaşımın oldukça güç olması sebebiyle el değmemiş bir
güzellik. Kabak’a varmak güç, ama Likya
patikalarını takip ederseniz, koyun neden Kabak olarak anıldığını keşfetmiş
olacaksınız. Yukarıdan bakınca koy gerçek bir su kabağ ı formunda. Alışılagelmiş
tatil anlayışının oldukça dışında kalan Kabak’ta, küçük kumsaldaki ayak
izleriniz ve ağaçların hışırtısı tek eşlikçiniz olabilir. Turkuazın tarif
edilemez tonlarını içinde barındıran koy, hep yeniden gitmek istenen yerlerden.
Gelidonya Feneri Yolunda
: Papaz Koyu ve Korsan Koyu
Likya
Yolu dünyanın en uzun soluklu yürüyüş parkurlarından biri. Yol uzun, yer yer
zorlu ama şaşırtıcı ve sofistike bir deneyim sunuyor. Antalya’nın önemli bir
bölümü de bu tarihi yolun bir parçası. Güney Likya’nın zarafetiyle tanışmak
için Kumluca tam biçilmiş kaftan. Likya Yolu’nun bir parçası olan Papaz Koyu,
sık ağaçlarla çepeçevre kuşatılmış durumda. Tabiat bu kumsalı adeta özenle kem
gözlerden sakınmış gibidir. Billur gibi bir denize açılan Papaz Koyu özellikle
özgürlüğüne düşkün kampçıların gözdesi.
Papaz
Koyu’nun denizden, neredeyse tam karşısında Korsan Koyu yer alıyor. Safir gibi
ışıldayan suların kayalar ve orman örtüsüyle sarmalandığı koy oldukça küçük.
Korsan Koyu, içinden nadide bir ince çıkması beklenen bir istiridye kabuğu gibi
bir his uyandırıyor. Balıklarla yüzmek, kayalarda dolaşan keçilerle göz göze
gelmek koyun rutini haline gelmiş durumda. Likya Yolu için koyu ayrıcalıklı hale getiren
bir başka özellikse Gelidonya Feneri. 1936’dan bu yana gemilere kılavuzluk eden
fener, Korsan Koyu’na birkaç kilometrelik mesafede. Denizden yaklaşık 227 metre
yükseklikte ve şiirsel manzarasıyla, haklı bir şöhrete sahip olan Gelidonya,
Korsan Koyu ve Akdeniz’le tarifsiz bir uyum içinde.
Gökyüzü gibi deniz: Adrasan
Bir
zamanlar deniz ticaret yolu üzerindeki konumuyla Likya’nın doğal limanlarından
biri olan Adrasan, berrak deniziyle Kumluca’nın en geniş koylarından biri. Koy
görüntüsüyle usta bir ressamın elinden çıkmış bir resim izlenimi yaratıyor.
Upuzun kumsalı, Adrasan Çayı’yla birleşen tabiatı ve dalgasız deniziyle
binlerce yıllık geçmişi saklayan bir resim. Bölge efsanevi batıkları, su altı
canlılığı ile de dalmak ve sualtı fotoğrafçılığı için de oldukça elverişli. 2
kilometre uzunluğunda bir koy olan Adrasan, mutedil iklimi ve çevreyi tanıma
isteğiyle tembelliğe asla izin vermeyecek. Bölge gözlerden uzak koylar ve
adacıklarla dolu. Bu mavilikte el değmemiş doğa harikalarına ulaşmanın yolu
Adrasan’da olmak ve erken uyanmak. Böylece sabah güneşi yükselirken Sazak Koyu
veya Suluada’da kaplumbağalarla yüzmenin tadını çıkarabilirsiniz. Öte yandan
Likya Yolu’nun üzerindeyiz, Olympos Koyu ve efsanelerle yoğurulmuş antik kenti
yalnızca 9 kilometre mesafede bulunuyor.
Sönmeyen
Ateşin Yurdu: Olympos
Eski dünyada Olympos, Doğu Likya’nın temsilcisi ve üç oy hakkına sahip altı şehirden biriydi. Olympos ismini 2375 metre yükseklikteki Tahtalı Dağı’ndan alır. Kelime Tahtalı Dağı’nın görkemine yakışır biçimde “yüksek dağ” manasına gelir. Sahile uzanan nehir vadisinde kurulmuş olan Olympos, zamanın elinin değmediği bir yeryüzü parçası gibidir. Doğanın ortasına kondurulmuş ağaç evleri, antik dünyada kaybolmuş hissi veren kalıntıları, kristal sularda yüzen Caretta Caretta’larıyla insanı bir anda başka bir evrene çeker. Lahitler, Roma döneminden kalan tiyatro, bazilika ve tapınak kalıntılarının arasından yürüyüp denize varmak bir rüyayı yaşamak gibidir. Deniz yerine yamaçları keşfetmek isterseniz, Chimera’ya tırmanmak iyi bir alternatif olabilir. Efsaneler çağında tanrı Hephaistos’un kült merkezlerinden biri olan Chimera, binlerce yıldır doğalgaz sebebiyle yanan ateşleriyle Olympos’un neden “Sönmeyen ateşlerin yurdu” olarak nitelendiğini haber verir. İyonyalı ozan Homeros’un aktardığına göre Chimera, ağzından ateşler saçan korkunç bir yaratıktır ve Bellorophontes tarafından yenilerek yerin yedi kat dibine kapatılmıştır. Gel gelelim ateşi halen yer altından Olympos’un tepelerinde yanmaktadır. Olimpiyat oyunlarını önceleyen ilk yarışlar bu bölgede gerçekleştiği için, olimpiyat meşalesinin ilham kaynağı da Chimera’nın sönmeyen ateşi olmuştur.
Tekirova’nın Yalnız
Koyları: Boncuk ve Maden
Likya
Yolu’nun Çıralı’da ikiye ayrılır. Bunlardan doğu rotası Antalya’nın Akdeniz’le
birleştiği, sırtını Tahtalı Dağı’na dayamış Tekirova’yı da içine alır. İşte bu
bölge çoğu gezgin için adı bilinmeyen sayısız koya ev sahipliği yapar. Bütün
güzel şeylere ulaşmak gibi bu koylara ulaşmak da kolay değildir. En azından
karadan yol durumu biraz meşakkatlidir. Tekne bu aşamada keyifli bir alternatif
olacaktır. Boncuk Koyu, antik yolun Tekirova ayağındaki bir cennet köşesi.
Bölgeye özgü kızılçam ormanlarının gölgelediği, Akdenizle kucaklaşan Boncuk
Koyu, kaostan uzak ve kendi halinde bir nefes rotası olarak dikkat çekiyor.
Maden
ya da Atbükü olarak adlanrılan koy, Boncuk Koyu’ndan doğal bir sınırla ayrılır.
Maden Koyu, ince çakıllı ve balık açısından bereketli bir denize sahip. Koyun
ismi 1938-1990 arası bölgede çıkarılan krom madeninden hatıra kalmış. Maden
rezervi tükenince, madenciler bölgeyi ebediyen terk etmiş. Bugün koyun arka
tarafındaki kızılçam ormanın içinde kalan bölümde madenden kalma boş binalar
görülebiliyor. Pastoral dokuyu takip edip, Akdeniz’in görüntüden bir an bile
kaybolmadığı bir araba yolu Maden Koyu’na ulaşımı sağlıyor. Maden Koyu, mavi ve
yeşilin kesişme noktasında, gerçek bir arınma mekanı.
Phaselis: Denize Açılan Tarih
Likya
Yolu’nun hayranlık uyandırıcı alanlarından biri hiç şüphesiz antik Phaselis.
Olimpos Beydağları Milli Parkı sınırlarına dahil olan Phaselis Antik Kenti,
Akdeniz’e serili bir yarımada üzerinde. Kentin adı Luvice “deniz kentçiği”
anlamındaki “passala” köküne dayanır. Çağının tanınmış ticaret kenti olan
Phaselis, üç doğal limanla çevrelenmiştir. Bir vakitler liman olarak şehre
hizmet veren bu doğal koylar, günümüzde deniz tutkunlarını cezbetmeye devam
ediyor. Bölgenin alameti farikası olan kızılçam ormanı sahile kadar ulaşır.
Eski dünyanın gül yağı ve kereste taşınan bu koylarında, şimdi cırcır böcekleri
korosu hiç ara vermeden şarkısını söyler. Zengin antik kalıntıların gölgesi,
plajda Akdeniz güneşine siper olur. Bir zamanlar Büyük İskender’i misafir etmiş
olan Phaselis, agoraları, hamamı, su kemerleri ve tapınaklarıyla insanı takvim
dışı bir atmosfere sürükler. Dünyada tertemiz denizin tadını çıkarıp, binlerce
yıllık bir tiyatroda, Tahtalı Dağı’nın karlı doruklarını izleyebileceğiniz kaç
yer vardır ki?
*Vogue Travel'ın 2021 edisyonu için kaleme aldığım Likya koyları temalı yazı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder